Ήρθες, μείνε....

Ξαφνικά κοίταξα έξω από το παράθυρο,

Το λόγια δεν ήταν αρκετά για να καλύψουν το κενό που δημιουργεί η απουσία.

Άκουσα δυο χτύπους γνώριμους.

Εσύ και εγώ δεν θα πρέπει να κοιτάμε πίσω, αλλά λοξά.

Προς την Ανατολή.

Πόσες φορές με ζήτησες και μ' άφησες να φύγω.

Σχεδόν σε είχα για λίγο, αλλά δεν πειράζει  αυτό ήταν το δικό σου πολύ.

Πολλοί είπες?

Όχι, όχι πολλοί. Πολύ!

Τι σημασία έχει άλλωστε.

Όπως μάθει κανείς.

Αυτό που στερήθηκες θα αναζητάς, αυτό που σε απογείωσε θα νοσταλγείς.

Οι πολλοί επιβεβαιώνουν τον κανόνα και οι δικαιολογίες είναι μετέωρες.

Ασάφειες και ρομαντισμοί προκειμένου να δούμε ξανά αστέρια.

Θόρυβος και αγωνία.

Σπέρμα και ιδρώτας.

Αγωνία και επάρκεια.

Μαζί ξεκινήσαμε , μαζί θα τελειώσουμε.

Λίγες αναπνοές και φτάσαμε.