Thursday, August 9, 2018

Που το παν τα περιστέρια?

Σήμερα ήθελα να δω ένα χαρούμενο περιστέρι.
Ξύπνησα με αυτή τη διάθεση.
Ίσως γιατί ο κήπος της Κρήτης με περίμενε, ίσως γιατί σκεφτόμουν μικρές στιγμές φευγαλέου πάθους, ποιος ξέρει…
Σε κάθε περίπτωση ήθελα να βρω ένα χαρούμενο περιστέρι το οποίο θα με κοιτάξει και θα καταλάβει.
Πέρασα από τη λαϊκή αγορά της γειτονίας στο Κάτω Ντόρτσολ αλλά τίποτα , καμία τύχη.
Μόνο κάτι ζαρζαβατικά, μέτριας ποιότητας, και μερικές  θλιμμένες ντομάτες έτοιμες να σκάσουν από τη ζέστη και τη βαρεμάρα.
Περπατώντας προς το γραφείο είχα χάσει κάθε ελπίδα για την εμφάνιση του περιστεριού που  τόσο περίμενα.
Ξαφνικά πριν μπω στο κτήριο που στεγάζει τη μικροαστική μου ανασφάλεια ένιωσα ένα μικρό τράνταγμα στον ώμο.
Το καλό μου κοστούμι, το ακριβό μου κοστούμι είχε μόλις λερωθεί από τη βρωμερή κουτσουλιά ενός περιστεριού !  Μισό βήμα πριν περάσω το κατώφλι της πόρτας.
Μα την ατυχία μου! 
Όπως καταλαβαίνετε κάθε σκέψη  για χαρούμενα περιστέρια πέταξε μακριά και  επιθυμίες μη συμβατές με την αγάπη για τα πτηνά με κυρίευσαν.
Κοίταξα γύρω μου και μπήκα γρήγορα στο γραφείο. Ευτυχώς δεν με είχε δει κανείς.
Αισθανόμουν ντροπή και απογοήτευση για το συμβάν αυτό.
Ας είναι σκέφτηκα.
Αφού καθάρισα με επιπόλαιο τρόπο το καλό και ακριβό κοστούμι άνοιξα τον υπολογιστή μου.
Προσπαθούσα  να συγκεντρωθώ αλλά φευ, το μυαλό μου είχε κολλήσει στην ατυχία που είχα να γίνω δέκτης  των περιττωμάτων ενός τυχαίου περιστεριού !
Μετά από κάποια ώρα έκλεισα τον υπολογιστή και βγήκα από το γραφείο για να πάω να πάρω έναν καφέ.
Παρατηρώντας τον κόσμο είδα κάτι περίεργο.
Όλοι άντρες που φορούσαν κοστούμια, ακριβά κοστούμια, είχαν στον ώμο τους τα περιττώματα πτηνών, μάλλον περιστεριών.
Μα τι είχε συμβεί… ?
Ομαδικές κουτσουλιές σε καθώς πρέπει  στελέχη ?
Πως? Γιατί?
Το θέαμα ήταν φριχτό …σχεδόν αηδιαστικό.
Κοίταξα ψηλά και είδα τρία περιστέρια να με κοιτούν και να χαμογελούν ειρωνικά.
Τους έριξα ένα άγριο βλέμμα και εκείνα κατάλαβαν.
Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην το αφήσω να περάσει έτσι αυτό.
Όμως πριν προλάβω να προβώ σε αντίποινα τα περιστέρια πέταξαν και άρχισαν να κάνουν κύκλους πάνω από το κεφάλι μου.
Με κορόιδευαν , ήταν φανερό πως όλο αυτό είχε ως στόχο τον προσωπικό εξευτελισμό μου.
Ίσα , ίσα που πρόλαβα να παραγγείλω ένα μονοποικιλιακό  εσπρέσο.
Τα χαρούμενα περιστέρια  είχαν σταθεί απέναντι μου.

Tuesday, August 7, 2018

Ήρθες, μείνε....



Ξαφνικά κοίταξα έξω από το παράθυρο,
Το λόγια δεν ήταν αρκετά για να καλύψουν το κενό που δημιουργεί η απουσία.
Άκουσα δυο χτύπους γνώριμους.
Εσύ και εγώ δεν θα πρέπει να κοιτάμε πίσω, αλλά λοξά.
Προς την Ανατολή.
Πόσες φορές με ζήτησες και μ' άφησες να φύγω.
Σχεδόν σε είχα για λίγο, αλλά δεν πειράζει  αυτό ήταν το δικό σου πολύ.
Πολλοί είπες?
Όχι, όχι πολλοί. Πολύ!
Τι σημασία έχει άλλωστε.
Όπως μάθει κανείς.
Αυτό που στερήθηκες θα αναζητάς, αυτό που σε απογείωσε θα νοσταλγείς.
Οι πολλοί επιβεβαιώνουν τον κανόνα και οι δικαιολογίες είναι μετέωρες.
Ασάφειες και ρομαντισμοί προκειμένου να δούμε ξανά αστέρια.
Θόρυβος και αγωνία.
Σπέρμα και ιδρώτας.
Αγωνία και επάρκεια.
Μαζί ξεκινήσαμε , μαζί θα τελειώσουμε.

Λίγες αναπνοές και φτάσαμε.