Εσυ τα like σου, τα δίνεις σε φουστάνια, σουφρωμένα χείλια και ψεύτικα
χαμογέλα.
Εγώ τα δίνω σε ταξιδιώτες και ποιητές.
Εσυ δεν έχεις ενσυναίσθηση, έχεις ματαιοδοξία.
Εγώ τη ματαιοδοξία την πολεμάω με την παιδικότητα και τους
τρελούς του χωριού.
Θεωρείς την κατάθεση ψυχής αδυναμία.
Δεν έχεις καταλάβει πόσο υπέροχο είναι να ξοδεύεσαι άσκοπα μόνο
και μόνο για να βλέπεις ανθρώπους σαν και εσένα να ικανοποιούν τα κανιβαλιστικά
τους ένστικτα.
Νόμιζεις ότι είναι αδυναμία να κλαίει ένας άνδρας.
Την ίδια στιγμή ζεις το δικό σου ψέμα το οποίο σκεπάζεις με
την επίφαση μιας ψευτο-ηδονικής συμπεριφοράς.
Χαμογελάς κρυφά,
Εγώ γελάω δυνατά και ανοιχτά ,
Ήθελες να κάνεις όσα δεν πρόλαβες να κάνεις,
Τώρα νιώθεις το κενό...
Μπορείς να κάνεις like σε αυτό το κενό...
Πες μου καλή μου, πόσα like πολιτικής ορθότητας έχεις μαζέψει?
Άραγε θα δώσεις ένα like σε αυτή την κατάθεση ψυχής που σε αφορά..?
Έλα κάντο, και το βράδυ θα πας μπουζούκια...να τα σπάσεις.
Έλα κάντο, σκέψου ότι είσαι στο MoMa και σου έχουν μιλήσει για εκείνον
τον υπέροχο τύπο που κάνει κατάθεση ψυχής.
Είδες τώρα είναι πιο εύκολα...
Σαν και εσένα...
Δεν έχεις κανένα μυστήριο.
Δυστυχώς.
