Είδα τους φίλους μας

Τους είδα τους φίλους μας,

Πάνω στο ριμαγμένο σπίτι /μας/ έχουν στήσει γιορτή,

Χρόνια και χρόνια, καλοκαίρια και καλοκαίρια ήταν δίπλα μας,

Είχαμε μοιραστεί τις ίδιες ακρογιαλιές,

Πίναμε κρασί από το ίδιο ποτήρι,

Ο αέρας από το λιμάνι των Χανίων δρόσιζε τα πρόσωπά μας,

Νέοι και γέροι, κάθε λογής ανθρώποι και φυλές,

Οι συζητήσεις μας ποτέ δεν είχαν ίχνος κακίας,

Και εμείς τους είχαμε ανοίξει το σπίτι μας,

Του δώσαμε απλόχερα νερό, φαγητό και ένα δωμάτιο με όμορφη θέα,

Δεν σκεφτήκαμε ποτέ να ζητήσουμε κάτι ως ανταπόδοση της φιλοξενίας,

Αυτό θα ήταν αντίθετο με τις αρχές μας,

Είχαμε φτιάξει όμορφα στολίδια να τους δώσουμε για να θυμούνται τις ημέρες που περάσαμε μαζί,

Στο πανυγήρι τους προσκαλέσαμε για να τους γνωρίσουν όλοι στο χωριό,

Μερικοί καθίσανε και συζητήσαν μαζί τους για παλιά χρόνια, ταξίδια και άλλες εποχές,

Ένας γέροντας τους έδωσε ως αναμνηστικό ένα μπαστούνι φτιαγμένο από ξύλο τριανταφυλιάς,

Είχαμε καθίσει στο ίδιο τραπεζί και εκεί μοιραστήκαμε όλα τα μυστικά μας, ακόμα και τα κουτσομπουλιά μας,

Τους διηγηθήκαμε ιστορίες λαμπρές και άλλες όχι τόσο κολακευτικές για τον τόπο μας,

Δεν κρύψαμε την οργή και το θυμό μας για εκείνους τους συγγενείς μας οι οποίοι είχαν καταχραστεί τη θέση τους,

Ύστερα από πολλά πανυγήρια και πολλά ποτήρια κρασί τα ήξεραν όλα για εμάς , μας είχαν μάθει,

Εμείς τους τα είχαμε πει όλα, όλα

Για το νόθο παιδί της κας Όλγας,

Για την περίεργη συμπεριφορά του Ιερέα,

Για τον Δημάρχο που διόρισε τα παιδιά του «από το παράθυρο»,

Για τις αμαρτίες των κοριτσιών του κυρ Πέτρου,

Για τις μυστικές επισκέψεις του Νομάρχη στο σπίτι της χήρας,

Για την κυρία Κατερίνα που έκλεβε νερό από τα αμπέλια των Κομνηνών για να ποτίζει τα δικά της,

Τους είχαμε αφηγηθεί κάθε μυστικό , κάθε μικρό ή μεγάλο ελλάτωμα του τόπου,

Για εμάς ήταν μια λύτρωση, μια επιβεβαίωση της ματαιότητας που περιέχει η ζωή,

Μία νίκη στον άχαρο θάνατο,

Για αυτούς ήταν αποδοχή της μειονεξίας μας,

Ο τόπος μας έχει γνωρίσει θανάτους, τραγωδίες και φτώχεια,

Ποτέ όμως δεν έγινε εγωιστής, ούτε ο τόπος , ούτε οι άνθρωποι,

Ψωροπερήφανοι κάποιες φορές μιλούσαμε για τα κατορθώματα των προγόνων μας.

Οι φίλοι μας άκουγαν, τόσα χρόνια, τόσα καλοκαίρια, μας είχαν μάθει πια,

Είχαν συνηθίσει ακόμα και το κρασί που τους προσφέραμε,

Ήξεραν όλα τα μυστικά μας, τα ελλατώματα των συγχωριανών μας,

Γνώριζαν ότι ένα από αυτά (τα ελλατώματα) είναι  και αυτή η ψωροπερηφάνια,

Τους βλέπω τους φίλους μας, σε λίγο θα ξυπνήσουν και θα στήσουν πάλι τη γιορτή,

Θα προσκαλέσουν στο χωριό τους καινούργιους φίλους τους με τους οποίους έχουν μοιραστεί τα μυστικά μας,

Το χωριό θα γεμίσει ξανά από φίλους, παλαιούς και νέους,

Εμείς θα είμαστε στα αμπέλια όπως τότε, χορεύοντας και τραγουδώντας,

Οι φίλοι μας θα είναι στα σπίτια, στην πλατεία και θα απολαμβάνουν το κρασι, τον ήλιο και τη θάλασσα,

Θα στήσουν και πανυγήρι στο οποίο όμως δεν θα μας καλέσουν από τακτ,

Τους βλέπω τους φίλους μας με χαρά ανοιγοκλείνουν το στόμα τους, με μανία τρώνε το κρέας, γελάνε δυνατά για να ακουστεί το γέλιο τους μακρυά , όσο πιο μακρυά γίνεται,

Εμείς στα αμπέλια έχουμε στήσει άλλη γιορτή,

Οι φίλοι μας θα ανησυχήσουν.