Ήταν ένα συνηθισμένο πρωϊνό, εκείνο της 30ης Νοεμβρίου του 2009, ένα πρωινό σαν όλα εκείνα που ξεκινούν με έναν καφέ, ένα φιλί, μία σκέψη, κάποια προσδοκία, μπερδεμένες επιθυμίες και καθημερινές υποχρεώσεις.
Τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το προηγούμενο βράδυ, όλα έμοιαζαν κανονικά, το φεγγάρι, η μουσική, το ποτό, οι φίλοι, τα προβλήματα κάθε είδους που σε κάνουν να κοιμάσαι με το ένα μάτι ανοιχτό.
Βέβαια η ζωή σου ποτέ δεν ήταν απολύτως ήρεμη (ούτε και η δική μου) αλλά σε γενικές γραμμές φαινόταν ότι τα είχες καταφέρει.
Είχες γεννηθεί στη δεκαετία του ’70, πήγες σχολείο στη δεκαετία ’80, αρχές ’90 μπήκες στο Πανεπιστήμιο, υπηρέτησες τη «μαμά» πατρίδα και στη συνέχεια ανάλογα με τις προτεραιότητες σου (ή αυτές της οικογένειας σου) επέλεξες κάποιο επαγγελματικό δρόμο.
Παρότι γεννήθηκες σε μία δεκαετία όπου στη χώρα των Δαναών συνέβησαν μεγάλες αλλαγές ήσουν πολύ μικρός για να θυμάσαι και συνεπώς να έχεις δική σου κρίση για τα τεκταινόμενα.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το προηγούμενο βράδυ, όλα έμοιαζαν κανονικά, το φεγγάρι, η μουσική, το ποτό, οι φίλοι, τα προβλήματα κάθε είδους που σε κάνουν να κοιμάσαι με το ένα μάτι ανοιχτό.
Βέβαια η ζωή σου ποτέ δεν ήταν απολύτως ήρεμη (ούτε και η δική μου) αλλά σε γενικές γραμμές φαινόταν ότι τα είχες καταφέρει.
Είχες γεννηθεί στη δεκαετία του ’70, πήγες σχολείο στη δεκαετία ’80, αρχές ’90 μπήκες στο Πανεπιστήμιο, υπηρέτησες τη «μαμά» πατρίδα και στη συνέχεια ανάλογα με τις προτεραιότητες σου (ή αυτές της οικογένειας σου) επέλεξες κάποιο επαγγελματικό δρόμο.
Παρότι γεννήθηκες σε μία δεκαετία όπου στη χώρα των Δαναών συνέβησαν μεγάλες αλλαγές ήσουν πολύ μικρός για να θυμάσαι και συνεπώς να έχεις δική σου κρίση για τα τεκταινόμενα.
Όσα γνωρίζεις για τη δεκαετία που γεννήθηκες ( και τα γεγονότα που συνδέθηκαν με αυτή) τα έμαθες από αφηγήσεις γονέων, Δασκάλων, φίλων, συγγραφέων, συρραφέων, διαμορφωτών της κοινής γνώμης κα.
Ύστερα ήρθε το σχολείο, όμορφα και ξέγνοιαστα χρόνια, στα ραδιόφωνα έπαιζαν οι Duran Duran, το μαλλί σου έμοιαζε σε κάτι μεταξύ άφρο-τραβόλτα και Simon Le Bon, στα κρυφά άκουγες και Iron Maiden. Ήσουν τυχερός γιατί δεν φορούσες σχολική ποδιά, ούτε είχες μάθημα το Σάββατο.
Ύστερα ήρθε το σχολείο, όμορφα και ξέγνοιαστα χρόνια, στα ραδιόφωνα έπαιζαν οι Duran Duran, το μαλλί σου έμοιαζε σε κάτι μεταξύ άφρο-τραβόλτα και Simon Le Bon, στα κρυφά άκουγες και Iron Maiden. Ήσουν τυχερός γιατί δεν φορούσες σχολική ποδιά, ούτε είχες μάθημα το Σάββατο.
Τα προβλήματα σου είχαν να κάνουν με θέματα όπως ο αυνανισμός (θα μιλήσουμε εκτενέστερα για αυτό παρακάτω), τα κορίτσια, το στήθος των κοριτσιών, η καζούρα των συμμαθητών σου και το χαρτζιλίκι το γονέων.
Στη δεκαετία του ’80 βίωσες και κάποιες κοινωνικές ανακατάξεις στη χώρα των Πελασγών.
Στη δεκαετία του ’80 βίωσες και κάποιες κοινωνικές ανακατάξεις στη χώρα των Πελασγών.
Θυμάσαι το 1981 και τον ενθουσιασμό με τον οποίο η οικογένεια σου (ή έστω μέρος της οικογενεία σου) υποδεχόταν το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα στην εξουσία?
Ναι, το θυμάμαι και εγώ , είμασταν μαζί στους πανηγυρικούς εορτασμούς, πολύ μικροί βέβαια (μόλις 7-8 χρόνια ζωής ) αλλά ήταν έντονες στιγμές. Επίσης, τη δεκατία του ’80 ξεκίνησες να βλέπεις Δυναστεία(Dynasty) και Eurovision (εντάξει δεν είναι ντροπή να το παραδεχτείς τώρα πια), ο μπαμπάς αγόρασε βίντεο (αυνανισμού συνέχεια), η Εθνική Ομάδα κέρδισε το Eurobasket, πήγαινες θερινά σινεμαδάκια, θαύμαζες τον Τομ Κρουζ, αν ήσουν τυχερός μπορεί και να πήγες διακοπές μόνος με τον κολλητό σου για πρώτη φορά εκεί γύρω στα 15.
Γεγονότα όπως η επανεκλογή του Πα.Σο.Κ το 1985, το ατύχημα στο Τσέρνομπιλ, κάποιοι σεισμοί, καινούργιες ασθένειες, η πείνα στην Αφρική και άλλα τέτοια σε άφηναν αδιάφορο καθώς ζούσες μέσα στην ανεμελιά, τις προσδοκίες και τον αυνανισμό.
Τα πρώτα χρόνια πέρασαν σαν ένα όμορφο όνειρο: πάρτυ, νέες γνωριμίες, καινούργια πρόσωπα στη ζωή σου, εκδρομές, εξεταστικές, καταχρήσεις, ατελείωτες φιλοσοφικές συζητήσεις, άντε και κανένα μάθημα.
Έκλεψες κάποιες φορές στις εξετάσεις, "έγλυψες" και για ένα μεταπτυχιακό, έκανες και τον μαλάκα σε όλα τα περίεργα που έβλεπες να συμβαίνουν γύρω σου πχ κομματικές παρατάξεις στη Σύγκλητο, αιώνιους φοιτητές, καθηγητές με κομματική ταυτότητα.
Στο σχολείο είχες μάθει για τα κατορθώματα των προγόνων σου, τις ηρωικές στιγμές των Α(ρ)χαιών, τη σημασία της Εκκλησίας και της Πίστης, τιμούσες με πάθος την επέτειο του Πολυτεχνείου αλλά όλα αυτά ήταν μακρυνό παρελθόν για εσένα. Εσύ κοίταζες μπροστά με μάτια γουρλωμένα γεμάτα ανυπομονησία, έτοιμος να ρουφήξεις τη ζ(Ζ)ωή και τις εμπειρίες που θα ξεκινήσουν με την ενηλικίωσή σου.
Κάπως έτσι πέρασε η περίοδος των σχολικών ετών (παιδική ηλικία και εφηβεία) λίγο Πα.Σο.Κ, λίγο αυνανισμός, λίγο διάβασμα και το θαύμα έγινε.
Αφού κατάφερες να απομνημονεύσεις με απόλυτη επιτυχία εκατοντάδες σελίδες πέρασες στο Πανεπιστήμιο (σε ποιά σχολή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία) και τώρα ήταν η ώρα να ξεκινήσεις μία νέα περίοδο στη ζωή σου.
Πανεπιστήμιο, φοιτητικά χρόνια, επιτέλους το μικροαστικό όνειρο έχει μπει σε σωστή πορεία.
Γενιές και γενιές, προσδοκίες και επιθυμίες, όλα φαίνεται ότι θα εκπληρωθούν στο πρόσωπό σου.
Κάπως έτσι πέρασε η περίοδος των σχολικών ετών (παιδική ηλικία και εφηβεία) λίγο Πα.Σο.Κ, λίγο αυνανισμός, λίγο διάβασμα και το θαύμα έγινε.
Αφού κατάφερες να απομνημονεύσεις με απόλυτη επιτυχία εκατοντάδες σελίδες πέρασες στο Πανεπιστήμιο (σε ποιά σχολή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία) και τώρα ήταν η ώρα να ξεκινήσεις μία νέα περίοδο στη ζωή σου.
Πανεπιστήμιο, φοιτητικά χρόνια, επιτέλους το μικροαστικό όνειρο έχει μπει σε σωστή πορεία.
Γενιές και γενιές, προσδοκίες και επιθυμίες, όλα φαίνεται ότι θα εκπληρωθούν στο πρόσωπό σου.
Τα πρώτα χρόνια πέρασαν σαν ένα όμορφο όνειρο: πάρτυ, νέες γνωριμίες, καινούργια πρόσωπα στη ζωή σου, εκδρομές, εξεταστικές, καταχρήσεις, ατελείωτες φιλοσοφικές συζητήσεις, άντε και κανένα μάθημα.
Έκλεψες κάποιες φορές στις εξετάσεις, "έγλυψες" και για ένα μεταπτυχιακό, έκανες και τον μαλάκα σε όλα τα περίεργα που έβλεπες να συμβαίνουν γύρω σου πχ κομματικές παρατάξεις στη Σύγκλητο, αιώνιους φοιτητές, καθηγητές με κομματική ταυτότητα.
Δεν θα άλλαζες εσύ τον κόσμο.
Και τώρα τι?
Η είσοδος των Σταυροφόρων στην Κωνσταντινούπολη, τουΕυγένιου Ντελακρουά, 1840. Η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους όξυνε τον ελληνικό εθνικισμό και την απέχθεια για τους Λατίνους.
Όχι ακόμα, είχες (είχαμε) άλλη μία υποχρέωση ... Στρατιωτική θητεία.
Οι γνωριμίες , υπήρχαν ή όχι, έπρεπε να βοηθήσουν για μια καλή μετάθεση, έτσι και έγινε.
Έκανες πάλι τον μαλάκα για 1,5 χρόνο, έκανες πάλι ότι δεν έβλεπες όλα τα περίεργα που συνέβαιναν γύρω σου (πχ: προαγωγές στο στρατό με κομματικά κριτήρια, ταξικές διαφορές και διαφορετική αντιμετώπιση κα) και ..πέρασες ήρεμα και όμορφα.
Ήσουν γύρω στα 26 έχοντας τελειώσει με τις Σπουδές (πτυχίο και μεταπτυχιακό), τον Στρατό και έπρεπε να κοιτάξεις τι θα κάνεις με το μέλλον σου.
Και τώρα τι?
Η είσοδος των Σταυροφόρων στην Κωνσταντινούπολη, τουΕυγένιου Ντελακρουά, 1840. Η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους όξυνε τον ελληνικό εθνικισμό και την απέχθεια για τους Λατίνους.
Όχι ακόμα, είχες (είχαμε) άλλη μία υποχρέωση ... Στρατιωτική θητεία.
Οι γνωριμίες , υπήρχαν ή όχι, έπρεπε να βοηθήσουν για μια καλή μετάθεση, έτσι και έγινε.
Έκανες πάλι τον μαλάκα για 1,5 χρόνο, έκανες πάλι ότι δεν έβλεπες όλα τα περίεργα που συνέβαιναν γύρω σου (πχ: προαγωγές στο στρατό με κομματικά κριτήρια, ταξικές διαφορές και διαφορετική αντιμετώπιση κα) και ..πέρασες ήρεμα και όμορφα.
Ήσουν γύρω στα 26 έχοντας τελειώσει με τις Σπουδές (πτυχίο και μεταπτυχιακό), τον Στρατό και έπρεπε να κοιτάξεις τι θα κάνεις με το μέλλον σου.
Εδώ ακριβώς έκανες τον πρώτο μικρό απολογισμό.
Μάλλον ήσουν περήφανος για την μέχρι εκείνη τη στιγμή πορεία σου. Χωρίς μεγάλα προβλήματα είχες καταφέρει να ολοκληρώσεις έναν σημαντικό κύκλο.
Σίγουρα υπήρχαν πράγματα τα οποία είχες δει να συμβαίνουν στη χώρα των Γραικών και τα οποία σε έκαναν να αναρωτιέσαι για την (δυσ)λειτουργία του πολιτικού συστήματος αλλά και της γενικότερης νοοτροπίας του μέσου πολίτη αλλά εσύ δεν θα άλλαζες τον κόσμο.
Μάλλον ήσουν περήφανος για την μέχρι εκείνη τη στιγμή πορεία σου. Χωρίς μεγάλα προβλήματα είχες καταφέρει να ολοκληρώσεις έναν σημαντικό κύκλο.
Σίγουρα υπήρχαν πράγματα τα οποία είχες δει να συμβαίνουν στη χώρα των Γραικών και τα οποία σε έκαναν να αναρωτιέσαι για την (δυσ)λειτουργία του πολιτικού συστήματος αλλά και της γενικότερης νοοτροπίας του μέσου πολίτη αλλά εσύ δεν θα άλλαζες τον κόσμο.
Άλλωστε αυτό που είχες (είχαμε) μάθει ήταν να κάνεις(-ουμε) τον μαλάκα.
Έκανες τον μαλάκα για να περάσεις στο Πανεπιστήμιο, έκανες τον μαλάκα για να τελειώσεις το Πανεπιστήμιο, έκανες ξανά τον μαλάκα για να ξεμπερδέψεις με το στρατιωτικό, έκανες τον μαλάκα όταν έβλεπες "γαλάζιους" ή "πράσινους" επαγγελματίες της Πολιτικής (κάποιον από τους αιώνιους φοιτητές) να είναι διεφθαρμένοι, αλλά σε γενικές γραμμές εσύ τα είχες καλά με τον ευατό σου γιατί εκτός από την συνήθεια του αυνανισμού είχες κοφτερό μυαλό και έκανες (ή τουλάχιστον προσπαθούσες να κάνεις) το σωστό. Είχες περάσει μια καλή δεκαετία ζωής ενώ μία νέα περίοδος ήταν έτοιμη να ξεκινήσει.
Και ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς το μικροαστικό ελληνικό όνειρο είχε αρχίσει να αποδίδει καρπούς.
Και ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς το μικροαστικό ελληνικό όνειρο είχε αρχίσει να αποδίδει καρπούς.
Μία καλή θέση στο Δημόσιο, μία καλή μετάθεση, ένας καλός μισθός , μία σίγουρη και διασφαλισμένη πορεία δίχως πολλές εκπλήξεις.
Ταξίδια, εμπειρίες, γνωριμίες, βελτιώθηκες σαν άνθρωπος, αλλά κάτι άρχισε να αλλάζει στην χώρα των Αχαιών.
Είχαν περάσει 20 χρόνια (πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός) και εσύ ήσουν ένας νέος άνθρωπος με πλούσιες εμπειρίες, δίχως σοβαρούς προβληματισμούς και ελπίδες για ένα μεγαλύτερο σπίτι σε μία μικροαστική περιοχή της Αθήνας. Είχες κάνει αρκετούς φίλους και είχες συλλέξει στιγμές πολύτιμες για την μετέπειτα απομυθοποίηση του αστικού οράματος. Άλλωστε είχες την ψευδαίσθηση ότι είσαι και εσύ μέρος αυτού. Νέα εποχή για την χώρα των Δωριέων, η Ευρώπη , το Κοινό Νόμισμα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αθλητικές επιτυχίες και διακρίσεις, ένα όνειρο από το οποίο δεν ήθελες να ξυπνήσεις.
Μέχρι εκείνο το πρωινό, εκείνο το πρωινό που ήταν η αρχή του τέλους για ένα οικοδόμημα που είχες φτιάξει με ότι πολυτιμότερο είχες, την ματαιοδοξία και την ανάγκη σου για ασφάλεια.
Είχαν περάσει 20 χρόνια (πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός) και εσύ ήσουν ένας νέος άνθρωπος με πλούσιες εμπειρίες, δίχως σοβαρούς προβληματισμούς και ελπίδες για ένα μεγαλύτερο σπίτι σε μία μικροαστική περιοχή της Αθήνας. Είχες κάνει αρκετούς φίλους και είχες συλλέξει στιγμές πολύτιμες για την μετέπειτα απομυθοποίηση του αστικού οράματος. Άλλωστε είχες την ψευδαίσθηση ότι είσαι και εσύ μέρος αυτού. Νέα εποχή για την χώρα των Δωριέων, η Ευρώπη , το Κοινό Νόμισμα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αθλητικές επιτυχίες και διακρίσεις, ένα όνειρο από το οποίο δεν ήθελες να ξυπνήσεις.
Μέχρι εκείνο το πρωινό, εκείνο το πρωινό που ήταν η αρχή του τέλους για ένα οικοδόμημα που είχες φτιάξει με ότι πολυτιμότερο είχες, την ματαιοδοξία και την ανάγκη σου για ασφάλεια.
Εκείνο το καταραμένο πρωϊνό που ήλπιζες να μην έρθει ποτέ.
Οικονομική κρίση, εκτροχιασμός ελλειμάτων, ανάγκη για οξυγόνο από το εξωτερικό αλλιώς ...."Catastrophe sans précédent"
Η χώρα είναι στην εντατική, έπρεπε να αυτομαστιγωθείς, ήρθε η ώρα να πληρώσεις για τον μαλάκα που έκρυβες μέσα σου.
Η χώρα είναι στην εντατική, έπρεπε να αυτομαστιγωθείς, ήρθε η ώρα να πληρώσεις για τον μαλάκα που έκρυβες μέσα σου.
Ξαφνικά τα πρόσωπα άλλαξαν, έπεσαν οι μάσκες και άρχισαν οι πολυεπίπεδες αναλύσεις για τα αίτια της οικονομικής/κοινωνικής κατάρρευσης του σύγχρονου Ελλαδικού κράτους. Και εσύ μπερδευτηκες ακόμα περισσότερο καθώς στο μυαλό σου τα πράγματα ήταν συγκεχυμένα, εικόνες σκόρπιες που δεν μπορείς να βάλεις σε τάξη.
Αριστερά, δεξία, εθνικιστές, συνωμοσιολογία, πατριδολαγνεία, πατριδοκαπηλεία, υποκρισία, θυμός, απογοήτευση, φθόνος, βία, εκβιασμοί, ανομία, υπερβολές, ασυναρτησίες, χυδαιότητα και διχασμός.
Ποια είναι η λύση?
Πως θα σωθεί το οικοδόμημα?
Πως μπορείς να χωρέσεις στην ίδια χώρα ανθρώπους που μισούν βαθύτατα ο ένας τον άλλο...
Πως μπορείς να τα βάλεις με τον μαλάκα που κρύβεις μέσα σου.
Αγαπημένε μου ...Τελικά από το πολύ "κάνε το κοροϊδο/μαλάκα/ηλίθιο"...γίναμε κοροϊδα/μαλάκες/ηλίθιοι, και ως τέτοιοι πρέπει να κοιτάχτουμε στον καθρέφτη.
Για πρώτη και ίσως τελευταία φορά.
Βλέπεις ομοιότητες?
